No er vi snart kommet til vegs ende. Tiden har virkelig bare flydd forbi. Vi sitter igjen med veldi mange minner og erfaringer. Eg føler at eg har lært veldi mye dei site 6-7 mnd., både om meg sjølv og verden omkring meg. Vi har så utrolig mange Ting i Europa, og man strever heletiden etter å ha det nyeste og beste. Eg har møtt folk som ikkje ein gong har råd til å kjøpe eit par sko. Når eg kjem heim skal eg ha ein grundig gjennomgang av kleskapet mitt og gi alt eg ikkje behøver til veldedighet. Det siste stoppet på turen vår har vore Christchurch, ødeleggelsene her er enorme. Her sitter det også folk igjen som har mistet alt; huset sitt, jobben og t.o.m nokon av deiras nermeste slekt og venner. Det gir ein liksom eit underlig perspektiv på ting. Ein har ingen garanti for nokon ting.
Australarar er vennlege folk, og grilling er det beste dei veit. I butikkane fans det grillmat i overflod, og på campingene var det stort sett kø for å komme til grillen… Camping livet har funka fint, men eg er litt lei av å måtte bruke offentlig do og dusj. I Australia er det vanskelig å berre stoppe på ein rasteplass å sover der for natten. Det er egne vakter som kjører rundt å ser at camparane står lovligt parkert. Camping plassane var no greie dei, men me var no stort sett dei yngste der, det virket som om aldersgjennomsnittet var rundt 60-65.
New Zealand minner meg mykje om Norge, eller ein blanding mellom Norge og Irland. Det er høge fjell, fjordar og isbrear her, men også svær grøne enger med ein million sauer. Då me landa på flyplassen i Auckland stod vår nye Jucy bil å venta på oss. Her er det litt annerledes med kor ein får parkere, so den første natta parkerte me uti bushen.
Dei siste dagane før heimreise er me i Christchruch, me bur på ein camping like ved flyplassen. I forgårs var me nere i sentrum å såg oss om. Da er ikkje mykje igjen der nere, mange byggninger har kollapset og dei fleste andre som står igjen er absolutt ikkje trygge å gå inn i. Det var ein underlig stillhet der nere. Det er jo vanligvis ein storby med alt bråk ein storby har, men nå var det kun lyden av oppryddnings arbeidere der.
I går ettermiddag var det eit nytt jordskjelv som målte 5,3. Me låg i bilen og såg film då det skjedde, og trudde berre det var eit på ungar som tulla med oss å stod å rista i bilen. Det kjenntes akkurat sammeleis. Det hadde vore nye ødeleggelser i sentrum, og steder der dei allerede hadde rydda opp må dei begynne på nytt. Det er heilt forferdelig. Stemmningen her er trykkende. Det var på nyhetene her om dagen at mangen av skuleungene ikkje hadde vintertøet som hørte til skuleuniformen, for enkelte var det så vidt dei hadde ein uniform i det hele tatt… Det er jo høst her, og om kun eit par mnd. kommer snøen.
Dei siste to månadane har vi vore i Australia og New Zealand. Etter å ha rekna nøye gjennom kostnaden av å leige ein campervan eller å reise rund med buss og bu på hostel, fant me ut at kostnaden var omtrent den samme og at det virka kjekkare å kunne stoppe når ein ville med ein bil. Så då leigde me ein JUCY van, ei knall grøn litei knorla, med 2 seter, seng baki og kjøken heilt bakerst. Da har funka veldi fint, men da har blitt mykje kjøring. I Australia kjørte me heile austkysten frå Cairns i nord til Melbourne i sør. I New Zealand har me kjørt rundt på begge øyene.
Australia er virkelig digert, eg kunne nesten ikkje fatte kor stort det var… Landskapet var annerledes ein heima, me kjørte avogtil over store sletter ser ein kunne se til verdens ende. Folkene var vennlige, klimate fantastisk og me kommer garantert til å reise tilbake ein annan gong. Litt av dei tingene me gjorde i Australia var; ein guidet tur på Fraser Island (verdens største sandøy), akvariet i Sydney, Australia Zoo (Crocodile hunter Steve Irwin), Warrner Bros. Movie World, og Christer var på ein 3 dagers dykketur på Barrier revet. På gullkysten hadde me fantastisk vær så der gikk dagene mest til sol og bad.
Det hadde vore flom og ødeleggelser i Queensland ca. ein mnd. før me kom dit, me merkte ikkje så mykje av det, men det var fortsatt litt flom i enkelte områder. Me måtte kjøre ein ganske lang omvei sidan delar av motorveien var avstengt.
Australarar er vennlege folk, og grilling er det beste dei veit. I butikkane fans det grillmat i overflod, og på campingene var det stort sett kø for å komme til grillen… Camping livet har funka fint, men eg er litt lei av å måtte bruke offentlig do og dusj. I Australia er det vanskelig å berre stoppe på ein rasteplass å sover der for natten. Det er egne vakter som kjører rundt å ser at camparane står lovligt parkert. Camping plassane var no greie dei, men me var no stort sett dei yngste der, det virket som om aldersgjennomsnittet var rundt 60-65. Når me hadde passert Sydney og kjørte vidare nedover begynnte tempraturen å synke veldi. I Melbourne var det under 20grader. Det er ganske kaldt når ein er vant med 35! Sidan Melbourne har det berre vorte kaldare og kaldar, det blei jo ikkje akkurat varmare då me kom over til New Zealand. Her har det logge på rondt 13 grader. So eg har kjøpt meg ulljakke , hua, votta og skjerf.
New Zealand minner meg mykje om Norge, eller ein blanding mellom Norge og Irland. Det er høge fjell, fjordar og isbrear her, men også svær grøne enger med ein million sauer. Då me landa på flyplassen i Auckland stod vår nye Jucy bil å venta på oss. Her er det litt annerledes med kor ein får parkere, so den første natta parkerte me uti bushen. Naturen er nok det som drar mest turister til dette landet, den er helt fantastisk. Av dei to øyene likte me sørøya best. Det går forresten ferja mellom dei to, den tar 3 timer. På sørøya finns det meste av den picture-perfekt naturen. Eg har veeeldi mange blider herfra.
Me hadde ein heilt perfekt dag i Queenstown, den begynnte med soloppgang i ein varmluftsballong i nydeligt høstvær. Då me landa og hadde pakka vekk ballongen fekk me servert champagne og franske bolla. Så hadde me ein time halv annan på campingen, før me blei henta av neste buss og brukte resten av dagen på forskjellige vingårder. Kan da bli bedre?
Dei siste dagane før heimreise er me i Christchruch, me bur på ein camping like ved flyplassen. I forgårs var me nere i sentrum å såg oss om. Da er ikkje mykje igjen der nere, mange byggninger har kollapset og dei fleste andre som står igjen er absolutt ikkje trygge å gå inn i. Det var ein underlig stillhet der nere. Det er jo vanligvis ein storby med alt bråk ein storby har, men nå var det kun lyden av oppryddnings arbeidere der. I går ettermiddag var det eit nytt jordskjelv som målte 5,3. Me låg i bilen og såg film då det skjedde, og trudde berre det var eit på ungar som tulla med oss å stod å rista i bilen. Det kjenntes akkurat sammeleis. Det hadde vore nye ødeleggelser i sentrum, og steder der dei allerede hadde rydda opp må dei begynne på nytt. Det er heilt forferdelig. Stemmningen her er trykkende. Det var på nyhetene her om dagen at mangen av skuleungene ikkje hadde vintertøet som hørte til skuleuniformen, for enkelte var det så vidt dei hadde ein uniform i det hele tatt… Det er jo høst her, og om kun eit par mnd. kommer snøen. Me lever og har det bra, det skal bli godt å sette seg på flyet på tirsdag å komme seg heimover. Så kl. 21.05 blir det møteplikt i ankomsthallen på Flesland flyplass. :)
God Påske til alle sammen!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar